محلول‌هاي حاوي آلبومين در درمان فوري کمي حجم خون همراه يا بدون شوک، کمي پروتئين خون، در بمياراني که دچار سوختگي‌هاي شديد شده‌اند، به منظور حفظ حجم پلاسما و غلظت پروتئين و جلوگيري از غليظ شدن خون، به عنوان داروي کمکي براي رقيق نمودن خون در اعمال جراحي باي رقيق پس قلبي- عروقي و همچنين براي کنترل خيز در نفروز حاد يا سندرم حاد نفروتيک در بيماراني که به درمان پاسخ نمي‌دهند، به عنوان داروي کمکي در درمان سندرم زجر تنفسي در بزرگسالان و نيز در درمان کمکي پانکراتيک يا عفونت‌هاي داخل حفره شکم مصرف مي شود. محلول غليظ آلبومين به صورت کمکي در درمان بيماران تحت همودياليز و نارسايي حاد کبدي و زيادي بيلي‌روبين خون نوزادان مصرف مي شود.
مکانيسم اثر آلبومين
آلبومين يک تنظيم کننده مهم حجم خون در گردش است و 80-70 درصد فشار انکوتيک کلوئيد پلاسما را ايجاد مي‌کند.
انفوزيون محلول 5 در صد آلبومين از نظر ايجاد فشار انکوتيک معادل با حجم مساوي از پلاسما است و حجم خون را به ميزان تقريباً برابر با حجم آلبومين انفوزيون شده افزايش موقت حجم خون مي‌شود که منجر به کاهش غلظت و ويسکوزيته خون مي‌شود.
فارماکوکينتيک آلبومين
نيمه عمر دفع دارو 20-15 روز است. رقيق شدن خون ناشي از مصرف اين فرآورده طي چند دقيقه بروز مي‌کند. طول اثر دارو به حجم اوليه خون بستگي دارد. اگر حجم خون کاهش يافته باشد، افزايش حجم به مدت چند ساعت باقي مي‌ماند. در بيماراني که حجم خون آنها طبيعي است، اثر دارو به مدت کمتري باقي خواهد ماند. آلبومين در سرتاسر آب خارج سلولي توزيع مي يابد. بيش از 60% آن در بخش مايع خارج سلولي قرار مي‌گيرد.
منع مصرف آلبومين
اين دارو در کم خوني شديد، نارسايي قلبي، زيادي حجم خون و خيز ريوي نبايد مصرف شود.
عوارض جانبي آلبومين
نارسايي احتقاني قلب، کاهش قابليت انقباضي عضله قلب، خيز ريوي و احتباس آب و املاح با مصرف اين دارو گزارش شده است.
تداخلات دارويي آلبومين
هيچ گونه تداخل قابل توجهي با داروها ندارد
ادامه مطلب لينک زير: